Developed in conjunction with Joomla extensions.

سیاست ایران در فردای پس از انتخابات امریکا:دیدگاه ها و راهکارها(بخش اول)

پنجاه و هفتمین  نشست تلگرامی گروه مطالعات روابط بین الملل

دکتر سید وحید کریمی:کارشناس ارشد مسائل امریکا/اروپا و دیپلمات ایران در نیویورک و لندن
دکتر امیر هوشگ میر کوشش:استاد روابط بین الملل و مدیر مسئول مجله ایرانی روابط بین الملل
دکتر مهدی نوربخش:استاد روابط خارجی و تجارت بین الملل در دانشگاه هریسبرگ پنسیلوانیا
مدیر جلسه: دکتر رامتین رضایی
تدوین:زهرا شریف زاده

سوال اول
سیاست خارجی ایران فردای پس از انتخابات آمریکا چیست؟ انتخاب هر کدام از دو کاندیدا چه تاثیری در این سیاست دارد؟ دیدگاه و راهکار شما چیست؟
دکتر کریمی
سلام عرض می کنم و ممنونم از طرح سوال.این سوال بسیار جدی است فرض کنیم امروز یا فردا،فردای بعد از انتخابات امریکاست ،اگر اجازه بدهید من یک چارچوب یا طرح قضایا از جانب خودم دارم که به صورت متن می فرستم تا دوستان ببینند بعد اگر سوالی در مورد آن بود خدمت شما پاسخ می دهم.

بسمه تعالی
چارچوب نظری بحث دکتر کریمی
1- روز بعد از انتخابات امریکا
2- نگاه آمریکا به جمهوری اسلامی ایران
3- راهبرد احتمالی دمکرات ها
5- راهبرد احتمالی جمهوری خواهان
6- نکات مثبت/منفی دمکرات ها
7- نکات مثبت/منفی جمهوری خواهان
8- ابزاها/چالش های آمریکا
9- ابزارها/چالش های جمهوری اسلامی
نتیجه گیری:جنگ؛ مذاکره
نکات ضروری برای جمهوری اسلامی

من از 5 دقیقه فرصت خودم استفاده می کنم .سوالات شما بسیار مهم هست وسوالی که مطرح کردید بنظر من تفاوت دارد وخیلی تفاوت دارد.منتهی من همیشه دنبال یک اجماع خردجمعی داخلی هستم. باید باصطلاح روی آن متمرکز باشیم انشاء الله
خدمتتون عرض می کنم ما اگر بخواهیم به آن سوال اول پاسخ بدهیم که نگاه امریکایی ها به جمهوری اسلامی ایران چیست؟خیلی از مسائل ما را می تواند حل کند،تسهیل کند.اگر ما روی آن نکته اجماع پیدا کنیم عالی است.من ادامه بحثم را پشت همین نوار ارائه می دهم.اجازه بدهید روی 5 دقیقه حساب کنم.
ببینید تفکر سیستم،نظام ،کنگره ،deep state امریکا به این صورت است که هیچ گونه نظامی غیر از لیبرال دموکراسی را بر نمی تابند،نمیپذیرند ،تاب تحمل ندارند و بر مبنای عناد و ماجراجویی و چالش و راستی آزمایی در صدد مقابله با ما هستند.لذا به ما به صورت هوشمند ،تقابل ،مهار،فشار نگاه می کنند.به این حرکت ها روی می آورند .شما ببینید در استراتژی امنیت ملی شان چین،روسیه و ایران را دشمن تلقی می کنند.این یک اصل است.اگر ما روی این اجماع نداشته باشیم باید روی آن بحث کنیم.اگر شک داریم باید تبادل نظر کنیم.من فکر می کنم آنها روی این قضایا بستند که ایران را بزنند.ببینید با عراق چه کردند در خاورمیانه کشوری نماند.شخم زدند فقط ایران است و مثلث نتانیاهو،ترامپ و جانسون نخست وزیر انگلیس اینها اگر با هم match شوند (ببخشید انگلیسی گفتم) و با همدیگر به اجماع برسند که ایران را باید بزنید.مسیر خطرناکی خواهیم داشت.
دکتر نوربخش
با عرض سلام خدمت همه دوستانی که اکنون روی سایت هستند .والا من با جناب دکتر کریمی در این مورد اختلاف دارم.ببینید مشکل امریکا نیست مشکل ما هستیم.این به معنی این نیست که در کشور امریکا در زمانی یا زمان هایی سیاست های خصمانه ای در مورد ایران نداشته باشد.این اصلا بدان معنی نیست.اما ما در درون کشور بیش از 40 سال است که انقلاب کردیم هنوز یک استراتژی هنوز یک دکترین سیاست خارجی و امنیت ملی نداریم. ببینید ما 41 سال است دامنه نفوذ خودمان را در لبنان داشتیم اکنون به اینجا منتهی شده است.لبنان الان شکل دیگری دارد،اوضاع و احوال دیگری دارد،چالش های دیگری در مقابل لبنان است. هفده سال است که ما وارد عراق شده ایم و در عراق نفوذ داشتیم تا جایی نفوذ داشتیم که حتی می توانستیم صحبت بکنیم و یا با کسانی صحبت بکنیم و یا حتی حمایت بکنیم از یک وزیری که انتخاب شود همه این باصطلاح امتیازات را ما درون عراق داشته ایم و امروز نهایتا به اینجا رسیده ایم.نه سال است که ما در سوریه هستیم و وضع سوریه دست ما نیست،سوریه دست کشور روسیه است،سوریه دست کشور ترکیه است.شش سال است که ما دریمن هستیم جنگ یمن در حال حاضر با بن بستی روبرو است.کاری که ما باید بکنیم بجای اینکه دائم به دنیای بیرون نگاه کنیم و احساس کنیم که همه دنیا دشمن ماست و تا می شود در مقابل این دشمن پاسخ بدهیم یا پاسخگو باشیم .ما باید توجه کنیم .ببینیم چه مشکلاتی ما در درون خود داریم.
ببینید در کشور امریکا در این کشور یک نظام دموکراتیک است و در این نظام جابجایی قدرت براحتی صورت می گیرد.براحتی اینکه می آیند و رأی می دهند ویک رئیس جمهوری که در قدرت بوده آن رئیس جمهور را از کار کنار می گذارند.در کشور ما اینگونه نیست،در کشور ما بخش عظیمی از سیاست کشورمان دست کسانی هست که اینها مادام العمر بر قدرت نشسته اند.این مادام العمری ،مشکلات عظیمی ایجاد کرده است .مشکلات عظیم هم این است که ما هرگز برنمی گردیم که منتقد گذشته خودمان باشیم،سیاست را در کشور خودمان قداستی کردیم مثل وقتی که ما در مسائل شرعی خودمان از یک فقیهی تقلید می کنیم در سیاست هم بدین شکل در این حد رسیدیم.این است که من بجای بحث امریکا ،احساسم این است که از خودمان باید شروع کنیم.ما فرصت های زیادی داشتیم که با امریکا مشکلاتمان را حل کنیم و با چالش های ترامپ روبرو نشویم.همه ی دولت های امریکا مانند دولت ترامپ فکر نمی کردند.اصلا یک امریکا وجود ندارد چندین امریکا وجود دارد.یک وقتی درون این امریکا 20 درصد این مردم در طول مثلا 10 سال پیش ارزیابی شده بود که 10 درصد این مردم حامی فلسطین نبودند.اکنون چیزی معادل 65 درصد مردم امریکا حامی حق و حقوق فلسطینیان هستند.این است که به این دنیا که نگاه کردن و از مردم این دنیا چشم پوشی کردند و این دولت ها که همه آنها دشمن کشور ما هستند.بنظر من مشکلی را برای ما حل نمی کند ما باید به درون خودمان برگردیم و ببینیم در چهل سال واندی بعد از انقلاب چه کردیم،چه سیاست هایی را اتخاذ کردیم که این سیاست ها مؤثر بوده و یا مؤثر نبوده است.ما به یک نقادی بزرگ تاریخی 41 ساله نیازمندیم که مادامی که این نقد صورت نگیرد ما نمی توانیم مشکلات خودمان را ارزیابی کنیم و دائم دنبال یک دشمن خارجی می گردیم.این بنظر من روش برخورد با این قضیه نیست.
دکتر میر کوشش
بار دیگر خدمت همه مهمانان و همراهان عزیز،مدیریت محترم،اعضاء هیئت تحریریه مجله ایرانی روابط بین الملل عرض سلام و ادب دارم و می پردازم به پاسخ سوال اول:
متاسفانه سیاست خارجی ایران هنوز دارای استراتژی و برنامه ی منسجمی نیست و باز هم شوربختانه سیاست های ایران به صورت انفعالی وعکس العملی رقم می خورد.بنا براین نمی توان گفت سیاست خارجی ایران دارای برنامه و استراتژی مشخصی است.ایران تمام تخم مرغ های خود را در سبد جوبایدن قرار داده وپیروزی ایشان با این امید که بایدن به برجام برگردد.آخرین بیانیه بایدن نشان می دهد در صورت پیروزی بدون پیش شرط به برجام باز نخواهد گشت. در مقابل در صورت پیروزی ترامپ همین روند فشار حداکثری تشدید می شود و با اصرار این کشور از همین هفنه snapback فعال می شود وبر اساس این مکانیسم تمام تحریم های 6 قطعنامه قبلی مجددا برخواهد گشت.با پیروزی ترامپ این فشارهای حداکثری تشدید خواهد شد و همین که ایشان می گوید در کمتر از یک ماه با ایران به توافق خواهد رسید نشان از این دارد که بدنبال نتیجه گیری از این فشارهای حداکثری است وناشی از این مسئله است که در صورت تشدید فشار و اجبار ایران به پای مذاکره برخواهد گشت.
حالا فارغ از اینکه این موضوع ممکن است جنبه انتخاباتی هم داشته باشد بنظرم ایران با توجه به شرایط اقتصادی،سیاسی و مسائل داخلی که دارد کشور از هم اکنون باید به سمت برنامه ریزی منسجم و دقیق روی بیاورد وفارغ از اینکه رئیس جمهور امریکا چه کسی خواهد بود.می توان روی مذاکرات احتمالی بدون پیش شرط از هم اکنون هدف گذاری کرد باید دوستان همه توجه داشته باشند که حفظ تمامیت ارضی ،استقلال کشور و رفاه مردم جزو منافع حیاتی کشور است که بنظرم شدیدا مورد تهدید قرار گرفته است و هر گونه مذاکره ای باید بر اساس منافع ملی کشور طراحی و اجرا شود.
در شرایطی که در منطقه همه دوستان می دانند اعراب و اسرائیل به سمت عادی سازی روابط می روند ماندن ایران در کشورهایی مانند سوریه ویمن وبا این دیدگاه که عمق استراتژیک ایران است.بنظرم دیگر ضرورت ندارد و بنظر می رسد که با ورود اسرائیل به منطقه خلیج فارس این عمق استراتژیک در حال تغییر است.تا فرصت باقی است باید به سمت روابط مناسب و تنش زدایی با همسایگان عرب حرکت کرد وبنظرم مذاکره پیش شرط با امریکا برای حفظ منافع حیاتی کشور ضروری است.فارغ از اینکه که بایدن رئیس جمهور شود یا ترامپ و همین اکنون شرایط بقدری سخت است که بنظر می رسد که دیر شده است.بنابراین اگر ما بخواهیم تا انتخابات انجام شود و هر کدام از این کاندیداها رئیس جمهور شوند و بر اساس آن برنامه ریزی کنیم باز هم زمان های طلایی و فرصت های طلایی را از دست خواهیم داد.

نقد دکتر میر کوشش نسبت به مباحث دکتر کریمی
من متشکرم از جناب دکتر کریمی که بحث را شروع کردند. درمورد صحبت های شما من زیاد با این صحبت ها موافق نیستم چون چیزی که ما از لیبرال دموکراسی می دانیم اساس آن بر عناد و مقابله ،دشمنی،تقابل و ...نیست وعناد ودشمن سازی و دشمن فرضی ساختن نیست و با این تفکر اگر بخواهیم جلو برویم حرف شما درست است که اگر لیبرال دموکراسی را به این صورت تعبیر کنیم.
ببینید ایران موقعیت ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک در منطقه و در جهان دارد و می طلبد که تمام کشورهای بزرگ با ایران همکاری داشته باشند.امریکا از کشورهایی است که اگر به قبل از انقلاب ارجاع بدهم.ایران یکی از متحدان استراتژیک امریکا در منطقه بود.ایران در همین 40 سال هم امریکا بارها سعی کرده به ایران نزدیک شود و در واقع منطقه را با استفاده از موقعیت ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک و قدرتمند ایران منطقه را مدیریت کند.اما متاسفانه همان چیزی که شما می فرمائید در مقابل در این 41 سال هدف ایران در واقع فراهم کردن یک دشمن فرضی به اسم امریکا بعد از اشغال سفارت به این طرف بگیرید و این روندی که ادامه داشته تقابل،دشمنی و چیزی که شما از لیبرال دموکراسی استناد کردید.طرف مقابل در ایران داشته است و این دشمن سازی انجام شده است.اما من هنوز معتقدم که ایران به طور طبیعی متحد استراتژیک امریکا در منطقه است.به دلایل ویژگی هایی که ایران در منطقه دارد چه موقعیت ژئوپلتیکی چه موقعیت استراتژیک چه نیروی انسانی ماهر و خیلی از ویژگی های دیگر.
امریکا روی ایران حساب بیشتری باز کرده است تا کشورهایی مثل عربستان یا ترکیه.ولی ما خودمان جهت روابط مان را به سمتی کشاندیم که دائم در تقابل ودشمنی با امریکا باشیم و این را یک اصل ایدئولوژیک و یک اصل (ما چنین چیزی در قانون اساسی نداریم) که به صورت نانوشته جزو اهداف اصلی و استراتژیک کشور شده است بنابراین روند تقابل و دشمنی به اینجا کشیده شده است واگر ما بخواهیم این طرف را ببینیم و بطور یکطرفه به طرف مقابل نگاه کنیم و آن هم از لیبرال دموکراسی مایه بگذاریم من با آن موافق نیستم.
پاسخ دکتر کریمی
جناب دکتر میر کوشش عزیز من با صحبت های شما کاملا موافقم من آموزش می بینم.جنابعالی استاد هستید.عرض کنم خدمت شما واسه همین است که من ایده های جدید دارم و می خواهم کاندیدای ریاست جمهوری شوم ودر اجرا ارائه بدهم .اینها اکنون اعلانی هست.
در مورد لیبرال دموکراسی جناب دکتر میر کوشش استحضار دارید که این لیبرال دموکراسی،کالیبرش بسیار باز است یکی از محسنات این است که دست باز دارند ما محدودیت داریم و این باید هنر ما باشد که با محدودیت مان با آنها بتوانیم همزیستی داشته باشیم.من معتقدم آقای دکتر ببینید دولت جدید ما همان چیزی که شما فرمودید.ببینید ما تفاوت تکنولوژی را بین ایران وغرب می بینیم.یک پراید را با مرسدس بنز مقایسه کنید تفاوت را چون عینی است می بینیم.من معنقدم همین تفاوت در اقتصاد ما،اجتماع ما وبقیه امورات هست ولی مشاهده نمی شود.من معتقدم باید برویم روی مسائل علمی کار کنیم.با عاشورا اسلام را کشتند.شما تاکتیک امام باقر (ع) و امام صادق(ع) را ببینید اینها رفتند روی علم کار کردند و تقریبا شمشیر را کنار گذاشتند و روی علم کار کردند.
من معتقدم دولت بعدی باید بیاید(ما اگر PRESENT علمی بکنیم،حرفی برای گفتن داریم،استدلال خوبی داریم،منطق داریم) واقعا لذت بخش می شود.من وشما همین جلسات را خواهیم داشت که این آقا در مقابل لیبرال دموکراسی که خوب هم هست وپیشرفت کرده است وبه فضا رفته است.اکنون ارتش فضایی دارد تشکیل می دهد .ما باید با این چه کنیم .ما چه داریم ارائه بدهیم،چه بیاموزیم،الان فقه ما که فقه اشراقی است می گویند از افلاطون و اساتید یونانی گرفته شده،هیچ اشکالی ندارد،می گیریم اما در PRESENT کردن خودمان ما عقب بودیم حالا در دولت 1400 چون من معتقدم باید خرد جمعی باشد باید بهترین ها باشد.انشاءالله بتوانیم این نقیصه را که شما بدرستی می فرمائید رفع کنیم.انشاءالله

سوال دوم
عقب نشینی ج.ا.ا و مذاکره با آمریکا در صورت پیروزی هر یک از دو نامزد انتخاباتی را تا چه حد امکان پذیر می دانید؟ با توجه به محذورات ایدئولوژیک نظام ج.ا. ايران
دکتر نوربخش
من در مورد سوال دوم باید خدمت شما عرض کنم من خودم شخصا احساس نمی کنم که مادامی که ما برگردیم و به یک ارزیابی دقیق از سیاست خارجی تن بدهیم.من فکر نمی کنم چیزی در ایران عوض شود.ببینید این مثالهایی که من در مورد عراق زدم،در مورد سوریه زدم در مورد لبنان و یمن زدم به این معنی است که ما در تمام این 4 کشور در پایان یک دوره قرار داریم.نفوذ ما در هیچکدام از این کشورها مثل گذشته نیست.من حاضرم اگر یک وقتی فرصتی شد دانه دانه خدمت شما مثال بزنم که در مقالات هم نوشته ام.
این نقطه پایان باید نقطه پایان برای ما هم باشد به این تعبیر که فکر بکنیم هر انسان عاقل و بالغی در همه ی دنیا اینکار را می کنند که هر کاری را هر سیاستی را به ارزیابی می گذارند.ببینید نتایج آنگونه برخوردی که در سال های گذشته داشتند این برخورد به هر بار چه نتایجی داشته است.مادامی که ما به این ارزیابی ننشینیم , و ارزیابی درستی از سیاست های خودمان نداشته باشیم بنظر من چیزی در ایران فرق نمی کند.اگر آقای ترامپ سرکار بیاید اوضاع و احوال برای ما بسیار سخت تر است و ما با رئیس جمهوری روبرو می شویم که در دور دوم است و دستش بازتر است،رئیس جمهور است که فشارهای حداکثری روی کشور ما گذاشته است.این فشار حداکثری موفق بوده،موفق نه به تعبیری که ترامپ به تمام اهداف خودش دست پیدا کرده است به تعبیر نمی باشد اما توانسته اقتصاد کشور ما را فلج کند و مادامی که اگر ترامپ انتخاب شود ایران حاضر نشود سر میز مذاکره با ترامپ بنشیند و این ادامه پیدا خواهد کرد.وما بهتر می دانیم که کشور ما نمی تواند 4 سال دیگر اقتصادش را بکشد اگر اوضاع واحوال بخواهد به همین وضع ادامه پیدا بکند.
اگر آقای بایدن انتخاب شود بنظر من همانطور که جناب دکتر میر کوشش فرمودند با شرط و شروطی وارد برجام می شود همانطور که در زمان اوباما برنامه ریزی شده بود.برجام بعنوان قدم نخست در مذاکرات با ایران بود.این است که اگر ایران حاضر شود در مورد مسائل و مشکلاتی صحبت کند آن یک بحث است و اگر نشود آن در حقیقت بحث دیگری است یعنی اینکه بایدن هم مجبور می شود که به سیاست هایی برگردد که این سیاست ها به نفع ایران نخواهد بود و فرقی بنظر من بایدن با آقای ترامپ می کند در این زمینه است که بایدن می تواند اجماع جهانی ایجاد کند.فشارهایی که می تواند روی ایران بگذارد فشارهایی است که جامعه جهانی روی ایران می گذارد وما در این رابطه باید حسابگرانه عمل کنیم.انتخابی که در مقابل ماست انتخاب ترامپ یا بایدن نیست ، انتخاب بنظر من جهت سیاست خارجی است که ما انتخاب می کنیم.از همین امروز یا از فردای انتخابات اتخاذ می کنیم به خود ما بر می گردد که به ارزیابی دقیق از سیاست های خودمان بنشینیم وببینیم اگر تغییراتی درون این سیاست ها ایجاد می شود ما چگونه می خواهیم سر این تغییرات با امریکا و دنیای غرب مذاکره کنیم.بنظر من بحث اینجاست.اگر تغییراتی ایجاد نشود مذاکره هم منطقی نیست و مذاکره ای هم صورت نمی گیرد این است که بنظر من بحث ترامپ یا بایدن خارج از همه ی این بحث هاست.بحث به خود ما بر می گردد و اینکه ما می خواهیم در کشور چه کار کنیم.از فردا بدنبال ارزیابی سیاست های گذشته مان چه تصمیمی می خواهیم اتخاذ کنیم.
دکتر کریمی
متشکرم از طرح سوال.بنظر من پذیرش مذاکره به معنی عقب نشینی اصلا نیست.مطلب دیگر اینکه اگر استراتژی نداریم یک نقص است اما خود ندانستن استراتژی خود یک استراتژی است.بعد هم ما یک راهی رفتیم به قول دکتر هولاکویی که می گوید:"گذشته در گذشته است،الان ما اینجا هستیم.اکنون به حال و آینده نگاه کنیم".
ببینید راهبرد احتمالی دموکرات ها به نظر بنده اصلا نباید به صحبت ها، خط مشی ها و خط نشان های قبل از انتخابات توجه کنیم اینها جدی نیستند چون اینها اعلانی هستند برای جذب آراء و internal conception است.سیاست های اجرایی آنها بعد از انتخابات انجام می شود.دموکرات ها طرفدار چند جانبه گرایی هستند و به مجامع بین المللی توجه می کنند ولی دولت جدی برای یک معامله بزرگ نمی توانند باشند.شما استحضار دارید همه وقایع مهم بین المللی که اتفاق افتاده بیشتر در زمان جمهوری خواهان بوده است.جمهوری خواهان حزب اصول گرا یا احمدی نژاد امریکاست.آنها کننده هستند فروپاشی دیوار برلین،اتحاد دو آلمان ،خاتمه جنگ سرد اینها را همه جمهوری خواهان انجام داده اند .
اما راهبرد احتمالی جمهوری خواهان ،آنها هم همینطور تبلیغات قبل از انتخابات را نباید جدی گرفت .ترامپ گفته "به من پیغام دادند"یا اینکه "من یک هفته ای درست می کنم".این است که باید منتظر سیاست اجرایی بعد از انتخابات باشیم.منتهی جمهوری خواهان تک روی می کنند توجه به محافل بین المللی دارند به متحدین توجهی ندارند.
سوال دکتر نور بخش از دکتر کریمی
جناب دکتر کریمی ممکن است لطف کنید و بگوئید که نداشتن استراتژی خودش می تواند استراتژی باشد این چه معنایی دارد؟ و نکته ی دوم اینکه گفتید "ما به اینجا رسیدیم".ما به اینجا رسیدیم بدنبال این هستیم که درسی از به اینجا رسیدن بگیریم.این تجربه را به نقل بگذاریم یا اینکار را نباید بکنیم این سوالی است که من از خدمت شما دارم؟
پاسخ دکتر کریمی
سلام استاد محترم خیلی ممنون از طرح سوال شما.اتفاقا این جلسه خیلی مهیج است .خدمت شما عرض کنم بعضی مواقع نمی خواهیم بدانیم دیگران چقدر پول داریم روش زندگی مان چیست؟هدف مان چیست؟البته اینها در مکتب ماست.حالا من اولا می پذیرم که باید داشته باشیم ،باید شفاف باشیم، باید نگرانی دیگران را هم درک کنیم ، متاسفانه اکنون ما هم نداریم اما نمی تواند خودش یک استراتژی احمقانه و اشتباه باشد.شما ببینید ترامپ خیلی کارهای احمقانه می کند ولی دارد انجام می دهد،کننده است.Box خیلی مهم است آن جایگاه رئیس جمهوری حالا در سیستم ما هم همینطوری است.من همیشه معتقدم جناب دکتر و استاد ارجمند هر پدیده ای را ما باید سعی کنیم تبعات منفی و مثبتش را استخراج کنیم و قضاوت را به مستمعین باصطلاح ارائه کنیم.بگذاریم آنها قضاوت کنند.
در مورد دوم عذر می خواهم من پیر شدم یادم رفت باید گوش بدهم و دوباره می فرستم.استاد ارجمند سوال دوم شما هم بسیار منطقی است.اما ما ایرانی ها ،ما جهان سومی ها یک مشکل داریم.ببینید تجربه گذشته خوب است بخوانیم ولی در دل گذشته نمانیم.دائم تکرار می کنیم ،این چیزها را می دانیم،اشتباهاتمان را می دانیم حالا باید چه کنیم؟تکرار آن را من فکر می کنم دردی را دوا کند و راهبردی ارائه دهد.من و شما،دانشجویان،نخبگان و اساتید در کلاس درس یکساعت دائم آن را تکرار کنیم و بگوئیم این ....بعد بگوئیم چه کار کنیم آنوقت یا خسته ایم یا وقت مان تمام شده است.
سوال دکتر میرکوشش از دکتر کریمی
جناب دکتر کریمی اگر این صحبت های شما دقیق است پس این وعده های انتخاباتی آقای ترامپ که در انتخابات قبلی داد و همه را اجرا کرد پس اینها را چگونه می توانید تحلیل و تعبیر وتفسیر کنید؟
دکتر میر کوشش
زمانی که مذاکره ای انجام بشود به این مفهوم است که اراده سیاسی برای مذاکره کردن وجود داشته است و بنظرم زمانی مذاکره موفقیت آمیز است که کلیت نظام جمهوری اسلامی ایران به دور از دو قطبی و دو دستگی وارد مذاکره شود و تصمیماتی که گرفته می شود،امضا نظام جمهوری اسلامی را داشته باشد ونه دولت جمهوری اسلامی .
با توجه به مذاکرات برجام که بنظر می رسد که با شکست مواجه شد و یکی از دلایلش همین مخالفت های داخلی و دو قطبی در داخل بود که بین دولت وطرفداران نظام در تایید ویا عدم تایید برجام پیش آمد.اگر اراده سیاسی کلیت نظام بر توافق و مذاکره باشد و از طرف دیگر دولت ایالات متحده هر توافقی را به تصویب کنگره این کشور برساند و لازم الاجراست و جمهوری اسلامی ایران اگر با نیت وارد شود بنظر من تداوم خواهد داشت.احتمال دستیابی به توافق زیاد است البته بنظر می رسد که نیاز است که جمهوری اسلامی برای ورود به مذاکره با امریکا یا رسیدن به توافق برخی از سیاست هایش را در منطقه تغییر بدهد.حتی به باز تعریف سیاست هایش در منطقه،روابطش با کشورهای منطقه بویژه کشورهای عربی حوزه خلیج فارس در واقع این روابط را باز تعریف کند و تلاش کند هرچه بیشتر به این کشورها نزدیک شود.می بینم اکنون توافقی که در منطقه بین اعراب و اسرائیل انجام می شود همه این کشورها علت نزدیک شدن به اسرائیل را جمهوری اسلامی و رفتارهایش و روش آن می دانند .
بنابراین باید این روش تغییر کند و جمهوری اسلامی در منطقه باید رفتارش را تغییر بدهد وبیشتر به داخل توجه کند به مردم خودش توجه کند و در مذاکره اگر با اراده سیاسی وارد مذاکره شود و این تغییرات را در سیاست خارجی و اهداف سیاست خارجی اش ایجاد کند .این توافق حاصل خواهد شد و توافقی که کلیت نظام امریکا که شامل کنگره این کشور وحتی تایید کشورهای دیگر مانند کشورهای اروپایی،چین و روسیه را داشته باشد و به طور اولی شورای امنیت را داشته باشد این توافق لازم الاجراست و احتمال دستیابی به آن زیاد است.

 

تحریریه مجله ایرانی روابط بین الملل

تمامی حقوق برای مجله ایرانی روابط بین الملل محفوظ است ©2024 iirjournal.ir. All Rights Reserved

Please publish modules in offcanvas position.