پیروزی دیپلماسی در عصر تنش ها ی جهانی

سیده مسعوده میر مسعودی: عضو هیات تحریریه

در چند روز اخیر ،تمام سایت ها و رسانه ها ی خبری جهان مذاکرات ایران و 1+5را نشانه گرفته بود. بلاخره این  مذاکرات  هسته ای که بیش از 10 سال طول کشیده بود در روز طبیعت ایرانی  از یک تنش هسته ای   به یک تفاهم  نامه هسته ای تبدیل  گردید. در طی این سال ها  با تنگ تر  شدن حلقه مذاکرات ،ایران توانست ضمن رد کردن بسیاری از اقدامات  محدود شونده که غرب خواستار آن بود ،ضمن نشان دادن  نیات  صلح آمیز خود ،  قابلیت دیپلماسی ایرانی را به جهانیان نمایان سازد.
 این تفاهم نامه نشان داد که ایران قابل چشم پوشی نیست و قدرت ها ی جهانی نمی توانند با صلاح تحریم یا هر ابزار دیگری با نگاه از بالا  به طرف ایرانی بنگرند.پذیرش این توافق توسط طرف غربی ،باعث شد تا هر گونه اقدام تحریمی زیر نظر نهاد ها ی جهانی از این پس غیر مشروع تلقی شده و غرب قادر به  استفاده از این راهکار برای  زیاده خواهی ها ی خود نباشد.  با این حال  این تفاهم نامه  بمنظور امضای یک توافق نامه در مسیر یک تلاش مشترک  تا تیر ماه ،همانند یک کارد دولبه است که در پیشبرد این تفاهم نامه فشار شرکای اروپایی نظیر آلمان بر روی آمریکا  کاملا مشهود است  .  بلا فاصله  بعد از توافق ،اوباما  در سخنرانی خود  ،بجای اصطلاح  طرف اروپایی که از" اعتماد" سخن گفت ،اوباما از اصطلاح" راست آزمایی" استفاده کرد که نشان می دهد در این پروسه ی اقدام مشترک تا تیر ماه ،طرف اروپایی لبه ی کند کارد و طرف آمریکایی لبه ی تیز کارد می باشند . اوباما در ادامه  سخنرانی خود گفت: "موفقیت تضمین شده نیست " که می تواند برای ما قابل تامل باشد ،. این کلام  نشان داد که طرف آمریکایی  در همکاری با شرکای غیر اروپایی خود نظیر عربستان و اسرائیل ، همواره جانب احتیاط را نگه داشته است و باید ایران در اعتماد به دیدگاه ها ی آمریکایی با تامل حرکت کند.
نکته قابل توجه دیگر اینکه  راهکار رهبر معظم انقلاب در نرمش قهرمانانه  راه را برای موفقیت تیم مذاکره کننده هموار ساخت  چرا که باعث تغییر مواضع کشور ها ی  اروپایی و امریکا گردید و همانطور که دیدیم  در تفاهم   نامه اثری از ادعا ها ی اولیه آمریکایی نظیر منع غنی سازی یا بررسی سلاح های موشکی ایران بچشم نمی خورد .بعلاوه این تفاهم نامه بطور ملموس نشان داد که قدرت نرم و دیپلماسی  روز به روز از جایگاه قوی تری در سطح جهانی بر خوردار می شود  و تصمیم گیری ها ی  عقلایی کشور ها مانع از گسترش بحران ها می شود.