مترجم: روح الله سوری عضو هیئت تحریریه مجله ایرانی روابط بین الملل
July 6, 2020 at 4:22 p.m. EDT
آنچه تا کنون در مورد آزار و اذیت مسلمانان اویغور در استان سین کیانگ چین وجود داشته است بیشتر بر نسل‌کشی فرهنگی از طریق اردوگاه‌های کار اجباری و تلاش برای از بین بردن زیان، سنت‌ها و سبک زندگی اویغورها متمرکز بوده است اما شواهد جدیدی وجود دارد مبنی بر این که چین با استفاده از روش‌هایی همچون عقیم‌سازی اجباری و اقداماتی از این قبیل، نوعی نسل‌کشی جمعیتی را با هدف کاهش جمعیت اویغورها در اولویت قرار داده است.
اطلاعات و داده‌های مرتبط با این گونه اقدامات چین در قبال اویغورها بر پایه نتایج یک گزارش تحقیقی از سوی آسیوشیتدپرس* و همچنین تحقیق انجام گرفته توسط بنیاد جیمز تاون (آدریان زنس) به دست آمده است. شواهد به دست آمده حکایت از آن دارد که دولت چین بطور سیستماتیک از تستپ‌های حاملگی، وسایل ضدبارداری کارگذاشته شده داخل رحم، عقیم سازی و حتی سقط جنین به منظور کاهش جمعیت اویغورها و دیگر مسلمانان منطقه سین کیانگ استفاده می‌کند همچنین این گزارش‌ها بر این نکته تاکید دارند که داشتن فرزند زیاد می‌تواند مجازات حبس در اردوگاه‌ها را برای والدین به دنبال داشته باشد. بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط آسوشیتدپرس از 484 فرد بازداشت شده در اردوگاهی در کاراکاکس سین کیانگ ،149 نفر از آنها به خاطر داشتن فرزند زیاد در آنجا حضور داشته اند. شواهدی دال بر بازداشت شدن والدین به خاطر داشتن فرزندان زیاد در این اردوگاه‌ها که مقامات دولتی ادعا می کنند مکانی برای ارائه آموزش‌های فنی و حرفه‌ای هستند حداقل در سه منطقه(شهرستان) به عنوان یک سیاست تایید شده وجود دارد. آسوشیتدپرس گزارش کرده است که معمولا ماموران دولتی به دنبال یافتن چنین والدینی جهت دور کردن آنها از خانواده‌های خود و یا نهایتا دریافت جریمه‌های سنگین از آنها هستند.
آدریان زنس در بررسی‌های خود متوجه گردید که طی سال 2019 مقامات دولتی چین در چهار منطقه روستایی برنامه‌هایی را به منظور عقیم سازی حداقل 80 درصد از زنانی که در سن باروری هستند با استفاده از روش‌هایی همچون عقیم‌سازی، عمل جراحی و سایر وسایل داخل رحمی به اجرا گذاشته اند. گزارش‌ها حکایت از آن دارد که طی سال 2018 هشتاد درصد از کل دستگاه‌های IUD استفاده شده در چین در منطقه سین کیانگ مصرف شده است این در حالی است که این منطقه تنها 1.8 درصد از کل جمعیت کشور را تشکیل می‌دهد.
به نظر می‌رسد تلاش‌ها برای کاهش جمعیت اویغورها نتیجه بخش بوده است، بر اساس آخرین آمارهای دولتی میزان زاد و ولد در مناطقی همچون ختن و کاشغر طی سال‌های 2015 تا 2018 حدود 60 درصد کاهش داشته است. کاهش زاد و ولد در منطقه سین کیانگ همچنان ادامه دارد و این میزان در سال گذشته به چیزی حدود 24 درصد رسیده است در حالی که میزان کاهش زاد و ولد در کل کشور چین حدود 2.4 درصد می‌باشد.
افشاگری‌های جدید به منظور مجبور کردن مقامات دولت چین برای پاسخگویی به اقدامات خود لازم است. تحمیل اقداماتی به منظور جلوگیری از زاد و ولد در تعریف نسل کشی در قالب کنوانسیون پیشگیری و مجازات نسل کشی (1948) که چین هم یکی از امضا کنندگان آن می باشد مشخص شده است هرچند که چین صلاحیت دیوان بین المللی کیفری را نپذیرفته است. دونالد ترامپ به تازگی قانون تحریم در مورد افرادی که مسئول سوء استفاده‌ها در سین کیانگ شناخته شده اند را امضا نموده است. اما رفتار چین در قبال اویغورها به قدری قابل سرزنش است که این سوال جدی را مطرح می‌کند که چرا چین باید میزبان بازی‌های المپیک زمستانی 2022 باشد و چرا جامعه جهانی ورزش باید برای کشوری که متهم به نسل‌کشی است چنین احترام و جایگاهی قائل باشد.
تحریریه مجله ایرانی روابط بین الملل